هیهات از خیال...

به نام الله

بعضی وقتها که یک خبر از دوست و آشنا را میشنوم، فکر میکنم چگونه یک نفر آرزوهای تو را زندگی میکند؟؟

و بعد فکر میکنم که نکند زندگی من هم آرزوی یکی دیگر است؟؟ 

میدانی! مشکل از زندگی نیست، مشکل از آرزوهاست. آرزوهایمان کوتاه و موقت است.گذرا است. 

​​بلندپروازی را نیاموخته‌ایم. فکر کردیم با موشک به ماه فرستادن شده‌ایم آدم! نهایت بلندپروازیمان زندگی در کره مریخ است و ثبت نام سفر به فضا!

ما هنوز راه خدا را نیافته‌ایم!

دلبسته‌ایم به دنیایی که نهایت آرزوهایمان زندگی دیگری‌است!

چه پست! این است اشرف مخلوقات؟

امشب بالاخره از وبلاگی که چند سال داشتمش در چند ثانیه دل کندم.

سخت بود.

ناراحت شدم.

گریه کردم.

ولی دل کندن همین قدر طاقت فرساست...

پ.ن: کماکان این وبلاگ رو دارم ولی با تغیرات فراوان

بسم الله

یه جا نوشته بود:

مردی که تو رو باور داره

3-0 از مردی که دوست داره، جلوتره.

و من میگم

مردی که هم تو رو باور داره

و هم دوست داره

دیگه چیزی نمیتونه شکستت بده...

جناب مولانا میفرماد که:

.

.

ای خداوند یکی یار جفاکارش ده

دلبری عشوه ده سرکش خون خوارش ده

تا بداند که شب ما به چه سان می‌گذرد

غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده